ορθωτικός

-ή, -ό

κατάλληλος για όρθωση, ανυψωτικός («ορθωτική μηχανή»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθώνω. Η λ. μαρτυρείται από το 1809 στο Λεξικόν Γαλλικής Γλώσσης τού Γρ. Ζαλίκογλου].